Bazen ipler insanın elinde olmaz. Hayatın elindedir ya da kaderin... Kimse bile bile uçurumdan atmak istemez kendini... Ama farkında olmadan uçurumdan yuvarlanırken bulur ve o anda artık durmak imkansızdır...
Bu hayatta sizi üzen insanlar olacak. Siz de onları üzün. İyi insan olmak hiçbir işe yaramıyor kandırmayın kendiniz. Sizi önemseyen, hunharca üzen insanlar durmuyor, devam ediyor kalp kırmaya. Bu bencillik mi yoksa insanlığın yaratılışı mı bilmiyorum ama ne yazık ki en yakınklarınız bile sizi tekrar tekrar üzecek. Taa ki sizden korkmaya başlayıncaya kadar. Taa ki karşılık verinceye kadar. Kalbiniz mi kırılıyor, üzülüyor musunuz? Siz de üzün ya da terk edin. Kimse sizden kıymetli değil. Hayat mı küstünüz, intiharın eşiğine mi geldiniz (evet intihar bi çözüm, tek celsede kurtulmaca) yeniden küllerinizden doğun. Bi yerden tutunun; çünkü zaten hayat göz açıp kapamak kadar kısa. Sadece önemsemeyin, değerlerinizi değiştirin, bakış açınızı değiştirin. Mesela merkeziniz sizi üzen insanlar olmasın. Hayat, bugün var yarın yok; kendiniz için yaşayın.
