Özgürum özgürum diye ortalıkta dolaşıyorum. Özgür olduğumu saniyorum. Aslında bakarsan özgürum ama değilmişim onu anladım ben. Ruhum bağımlı benim. Ruhum hep birilerine bağlı. Anneme bağl, babama bağlı... Özgür um derken bile nereye kadar özgür olduğumu bilmiyorum Özgür falan değilim yani. Kurallarım var.
Gidenlerin bağımlısıyim. Sonra ;
Aklın hep secemediklerinde kalır. Olmayanlara kalır. Gidenlerde kalır.Olmuyorsa olurunun getirilerini göremezsin. Olmamıştır ve hayırlısı belki de budur. Olsa olmasın isterdin belki... O yüzden bazen olmayışını sev, "Ne de güzel olmadın yine be" de... Oluruna bırakma, olmasın, ölmezsin. Kimse ölmedi olmadı diye...
Ve unutma, ağ her zaman denizden küçüktür, illa kaçırdığın balıklar olacak. Sen kaçan balığa üzülürken, balık kendi haline sevinecek. Bak olmadı o balık, sen mutsuzsun, bu biraz da bencilliğinin aynası. Ya o balık, o balık ne yapsın? Şimdi konumuz balık sananlar olacak. Balık değil mesele, olmayış. Senin için olmayan her şey seni üzebilir ama balık mutlu, bak hâlâ özgür. Sen?
Elindekileri sev, senden giden herhangi bir şey seni mutsuz edemez çünkü böyle bir lüksün yok. Kazanamadığın şeyler zaten senin olmadı, onlar için hiç üzülme.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumunuz için teşekkürler, en yakın zamanda inceleyip yayınlayacağım :)