Bir hayata çok dahil olmamak gerek

Herkesin iyi veya kötü, sıkıcı veya sosyal bir hayatı var. Biz napiyoruz tek başımıza hayatımızı yaşayamiyoruz. Hep birilerini hayatımıza dahil ediyoruz ya da birilerine dahil oluyoruz. Karşıdaki kişi yerine düşünmeye bile başlıyoruz ya da karşımızdaki bizim adımıza düşünüyor. Böyle bir şey olabilir mi ya ? Herkesin kendi aklı fikri düşüncesi yok mu?

Ama biz psikopatiz...  kız arkadaşlarımıza da erkek arkadaşlarımıza  da Böyleyiz. Hep bir beklenti halindeyiz.  Mesela çok yakın kız arkadaşımız başka kız  arkadaşıyla görüştü, bütün gün sizi  aramadi sormadı allaaaaaaaa direk arkadaşlık bitirilir. "Demek o kız benden daha önemli yanindayken hiç halimi Hatrimi sormak aklına gelmedi oysa bugün benim başıma neler geldi, ben bunları senden  başka kime anlayabilirim ama  sen de bana böyle yaparsan bla bla bla bla " diye bu cümle uzaaaarrr gider... kıskançlık gibi bişi bu ama tam kıskançlık da değil. Iki hayatı birleştiriyoruz tek hayat gibi yaşamaya çalışıyoruz. Neden peki ? Ben nedenini bilmiyorum. Hakikaten neden ?

Bir de bunun sevgili durumları var. O daha fena ya..  direk iki hayat tek hayat oluyor. Nefes alsa neden bana söylemedim dicez... her dakka hesap vermek zorunda nerde, ne yaptı, ne yedi, ne içti, kime selam verdi, kimle lafladi.... yanlışlıkla bir tanesini söylemeyi unutsa ve bu sonradan ortaya çiksa bitti, bitti yani o ilişki yalan oldu!

Oysa bırak herkes hayatını yaşasın, başkasını hayatına dahil etmek, başkasının hayatına dahil olmak neden ? Ruhal boşlukta mıyız? Yoksa yalnızlıktan mı korkuyoruz? Yoksa özgüvensiz miyiz?