Çoğunlukla
ağzım iyi laf yapar, hızlı düşünürüm, hiçbir açığı kaçırmam, kısacası iyi laf
sokarım. Zaten etrafımdaki insanlardan beni anlatmalarını istesem maddelerin
başında bunun geleceğine eminim. Sonra bunun çok da gerekli bir şey olmadığını
gördüm. Etrafımda sürekli laf sokan insanları gördükçe aslında ne kadar kötü
bir etki yaptığını fark ettim. Laf soktuğunda karşındaki insan senin ne kadar
zeki olduğunu düşünmüyor, aksine senden uzaklaşıyor. "Aaa ne kadar zeki,
olayı nerden yakaladı hemen" diye bir tepki yerine, "aman ya senle
konuşmak çok gereksiz" durumu doğuyor. Şahsen ben öyle düşünüyorum. Hiçbir
açığı kaçırmamak, sürekli laf sokmak aradaki samimiyeti azaltıyor. Ortamı
geriyor, insanları birbirinden uzaklaştırıyor. Laf sokanlara aynı şekilde
tepki vermemek de büyük erdemlik. Sinirlerini kontrol edebilmek, karşıdaki
kişiyle aynı seviyeye gelmemek kesinlikle sabır işi. Yani karşındaki sana laf
soktuğunda, sen tepki vermeyince aslında altta kalmıyorsun (her ne kadar
karşıdaki kişi 'oooo kapak yaptım cevap veremedi bile' diye düşünse de), aksine
karşındakinin seviyesine inmiyorsun. Çok da gerekli olmadığı sürece laf sokarak ortamı germek çok gereksiz. Bunu anladım. Karşındaki kişi 'dur şununla yine konuşayım da yine bana laf soksun' fikriyle kesinlikle yaklaşmıyor, benden soylemesi.
